Er zijn van die mensen die je nauwelijks hoort, gewoon omdat het mensen zijn van weinig woorden. Betreft dat dichters, dan zijn deze mensen ook nog eens zuinig met woorden, omdat ze weten dat elk woord ertoe doet.
Een zorgvuldig gebruikt woord is vol betekenis. Met een woord kun je mensen oprichten, maar ook breken. Met een woord kan een wereld van gedachten en gevoelens opengaan. Voelen deze dichters zich verbonden met een hogere Bron, dan dringen de woorden zichzelf aan de dichter op en luistert het nog nauwer. Hoe zorg je dat de woorden transparant blijven? Edy Valkenburg (1950) is zo’n man van weinig woorden. Zijn gedichten – sonnetten, haiku, tanka – werken als iconen. Blijf kijken, luister stiller en je ziet en hoort steeds meer. Kijk hoe de dichter zelf kijkt en woorden zoekt voor wat hij ziet.
Neem daarvoor bijvoorbeeld de icoon van La Vierge de Taizé, afgebeeld op de voorkant van deze bundel en lees dan eens het gedicht ‘Moeder en kind’. Zie je wat de dichter ziet? En wat roept dat dan op bij jezelf?
