Het begrip Wereldbeeld verwijst naar onze opvattingen over de natuurlijke realiteit. De meeste (sciëntistische) wetenschappers proclameren vandaag de natuurwetenschap tot de enige weg naar fundamentele kennis. Maar reductionistisch fysicalisme en technologie zijn niet zo heilzaam en verblijdend gebleken als aanvankelijk gedacht. Hopelijk net op tijd om de mensheid voor een glansloze toekomst te behoeden verschijnt aan de academische horizon een totaal omgekeerd en gezonder ogend paradigma. Niet geest-onafhankelijke materie gaat aan al het Bestaande vooraf, maar onze ‘objectief’ ogende buitenwereld zou zich eerder gradueel ontplooien uit een overkoepelend, ongebonden Primordiaal Ervarend Bewustzijn.
Stevig rationeel onderbouwd, maakt deze alternatieve visie bovendien voorzichtig opnieuw plaats voor wéggerationaliseerde mystieke en ‘paranormale’ fenomenen… Dit boek verdedigt de stelling dat onze fenomenale wereld door selectieve waarneming/verwerking en gewenning daadwerkelijk de ‘objectieve’ gestalte krijgt die de tijdsgebonden overtuigingen weerspiegelt. Een wereld dus mét ‘Olympische goden’ bij de Oud-Grieken en Romeinen, mét effectieve magie en ‘natuurgeesten’ bij de vroege middeleeuwer, en mét ruimtekromming, multiversum en subatomaire deeltjes bij de 21ste-eeuwse natuurwetenschapper…
