Emigratie voor en na de Tweede Wereldoorlog leek de oplossing voor allerlei problemen: het vooroorlogse politieke klimaat, de naoorlogse economie en bevolkingsgroei, veranderde familieomstandigheden. Emigreren was meer dan je leven voortzetten in een ander land in die tijd. Het was een definitief afscheid van alles wat vertrouwd was. Het betekende dat je moeite moest doen om het nieuwe zo snel mogelijk te omarmen. Leeuwarden, in de nacht van 5 februari 1938: Dieuwke bevalt van haar eerste kind, een zoon. Ze overpeinst dat hij voor haar het grote geluk betekent en dat ze door hem voorgoed verbonden is met de man waarmee ze is getrouwd. Ze mist een moeder, haar moeder die in het kraambed stierf bij haar geboorte. Een Duitse verloskundige neemt die rol over en is zes jaar later ook bij de geboorte van haar tweede kind, een dochter. Berlijn, in de nacht van 9 op 10 november 1938: In heel Duitsland gooien de nazi’s de ruiten in van alle Joodse winkels en bedrijven. Het is de nacht die de geschiedenis zal ingaan als de Kristallnacht. Goederen worden geplunderd, vernietigd en op straat gesmeten. Synagogen worden in brand gestoken en gesloopt. Joodse scholen, huizen, begraafplaatsen en ziekenhuizen moeten het ontgelden, mensen worden achtervolgd en vermoord. Elses moeder ontfermt zich over een Joodse familie die op de vlucht is voor de Gestapo.