Te oordelen naar de frequentie waarmee gesprekken en discussies over klimaat de laatste tijd afgesloten worden met ‘De wal gaat het schip keren’, wordt de mislukking van de huidige tech-fix van het klimaatprobleem breed bevreesd.
Maar dat voorgevoel collectief meedragen en communiceren terwijl men links en rechts ervaart op basale aspecten vast te lopen, duidt er op dat zich aan de horizon een donderwolk vol opstanden aan het opbouwen is.
Misschien primair om onmacht te uiten, misschien om nog te redden wat er te redden valt. Hoe dan ook: Elke opstand heeft oriëntatie nodig. Daar gaat dit boek over. Over waarheen we ‒ gezien de potenties en behoeften van het leven in en rond ons ‒ nog kunnen keren om uitsterven te voorkomen.
De auteur (1949) was sociale wetenschapper op het gebied van besluitvorming en planning in organisaties (bij de Radboud universiteit), en agrarisch ondernemer, en publiceerde vanaf 2003 meer dan dertig artikelen over de verbanden tussen sociaaleconomische spelregels en klimaatverandering. Door zijn ervaring met kwantitatieve modelbouw en met agrarische processen realiseerde hij zich gelijk met Hansen, Heinberg, en Shiva niet alleen hoe snel de klimaatdynamiek instabiel zou worden en via voedsel, water, vuur, en hitte het maatschappelijk leven zou gaan bedreigen, maar ook hoe ingrijpend de Westerse levenswijze en sturing omgebouwd zou moeten worden om de klimaatdynamiek te stabiliseren.
