Charl heeft al een bewogen leven achter de rug als hij besluit in Friesland een zelfvoorzienend bestaan op te bouwen. Hij krijgt er de bijnaam van wonderman. Die periode komt ten einde als zijn ziekte van Parkinson verergert. Na meermalen in verwarde toestand te zijn aangetroffen, zegt de arts dat het niet langer verantwoord is dat hij op zichzelf blijft wonen. De overgang van een zelfstandig bestaan naar een vorm van beschermd wonen valt hem zwaar. Hij kan zijn eigen levenswijze, die hij met hand en tand heeft verdedigd tegen de consumptiemaatschappij, niet langer voortzetten. Hij moet omschakelen van een leefwijze gebaseerd op duurzaamheid, naar een leefwijze gebaseerd op de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Van een actief bestaan, naar een bestaan van ‘niets doen’. Hij wordt 'lijdend voorwerp' van zorg in een maatschappij die hij zijn leven lang heeft verworpen. Zijn zoektocht naar zorg die hem zinvol laat verder leven, toont zijn karakter, zijn moraliteit en de kwaliteit van de aan hem verstrekte zorg. Ook als hij dement wordt verklaard en in een verpleeghuis is opgenomen, houdt hij zijn visie staande.
