Met de veelkleurige, surreële mensbeelden van kunstenares Bep Scheeren (Kerkrade, 1950) is
altijd iets bijzonders aan de hand. De uitgebeelde personen, zowel mannen als vrouwen, zijn
in fysieke zin zonder één enkele uitzondering atypisch. Alle lijven zijn namelijk van gedaante
veranderd. Eigenlijk kunnen deze mensbeelden worden opgevat als ingenieuze constructies
die ver boven de werkelijkheid uitstijgen.
De zorgvuldig samengestelde werken roepen bij alerte kijkers voortdurend vragen op. Zijn de
vaak grote schilderijen en kleine tekeningen enkel ernstig bedoeld of kunnen ze als ook als
een vorm van humor worden gezien? In de rijk geïllustreerde publicatie Uit vele bronnen -
Bep Scheeren 2011-2022 wordt dieper ingegaan op wat de productieve kunstenares, die altijd
exact schildert wat ze zelf wil, precies beweegt.
Publicist Frans Budé heeft speciaal voor deze uitgave een cyclus van acht nieuwe gedichten
over het werk van Bep Scheeren geschreven. Auteur Rick Vercauteren staat in zijn artikel stil
bij de belangrijkste thema’s in het sterk doorgegroeide en verdiepte oeuvre van de bevlogen
kunstenares.[Rick Vercauteren]
