Het voetbal was ooit van de oprechte liefhebber en van de trouwe supporter. Inmiddels heeft het zich ontwikkeld tot een big business waarin elk jaar miljarden omgaan. Het speelt zich steeds meer af in grote multifunctionele amusementscentra. Het is zowat het belangrijkste reclame-vehikel van deze tijd. Het vult de zendtijd van onverzadigbare televisiekanalen.
Die ontwikkeling geeft spanningen. De sfeer in de stadions wordt anders. De tv-reportages worden strak geregisseerde shows. Maar vooral: het voetbal zelf wordt anders. Echt rond is de bal niet meer. De rijke clubs worden oppermachtig. Financiële belangen dicteren de opzet van competities en kampioenschappen. Zo is het internationaal, en zo is het ook in Nederland. Hoe ver kan dat gaan? Graaft het voetbal zijn eigen graf? En kan het Nederlandse voetbal wel meekomen?
Marcel Maassen, schrijver (Blauwe damp, SUN 1994) en hartstochtelijk voetballiefhebber, keek naar het nationale en internationale voetbal, van de kelder tot de top. Hij dacht af en toe terug aan zijn eigen jonge jaren langs de lijn. En hij wordt niet echt vrolijk van wat hij nu ziet en voorziet.
