Een jonge baron sticht een utopie in een bos; er is een glanzend wit harnas zónder ridder en een kanonskogel klieft een ridder in twee mensen: een goede en een slechte. Italo Calvino werd bekend met zijn verzetsliteratuur over de Tweede Wereldoorlog en zijn verzetsgeest bleef de basis voor zijn latere, niet-realistische werk, zoals de drie sprookjesachtige novellen die bijeen worden gebracht in Onze voorouders. In onze tijd tiert het extremisme opnieuw en zijn zijn verhalen opnieuw relevant. Want wat doen we met mensen die neigen naar extremiteiten? Calvino’s antwoord: via een fabel nemen we ze op de hak.