‘De polyglotte geliefden’ van Lina Wolff (1973) verhaalt over drie mensen en drie soorten onvervulde verlangens. Ellinor, 36 jaar oud, afkomstig uit een klein dorp in het zuiden van Zweden, plaatst een contactadvertentie, op zoek naar een ‘tedere, maar niet al te tedere man’. De ongelukkige schrijver Max wil een minnares die hem in alle talen kan toespreken die hij beheerst. Zijn zoektocht voert hem van Stockholm naar Italië, waar hij Lucrezia ontmoet, de kleindochter van een rijke markiezin. Ellinor, Max en Lucrezia hebben meer gemeen dan zij zelf beseffen, onder andere een verloren gewaand manuscript. ‘De polyglotte geliefden’ is een buitengewoon originele, prikkelende verkenning van machtsverhoudingen, van de ‘male gaze’, en van de manipulatieve eigenschappen van de literatuur. Voor ‘De polyglotte geliefden’ ontving Lina Wolff in 2016 de Augustprijs, de belangrijkste literatuurprijs in Zweden.