Beslissingen komen vaak tot stand na het opstellen van een agenda voor een vergadering, waarbij een bepaald stemmechanisme wordt gevolgd. De samenstelling van bestuursraden en parlementen ontstaat eveneens door de toepassing van een tevoren afgesproken stemmechanisme, denk aan het Britse of Nederlandse systeem voor parlementsverkiezingen. In dit boek over sociale keuzetheorie wordt nagegaan hoe ’goed’ deze beslissingsregels zijn, wat de wenselijke eigenschappen zijn van agenda’s en verkiezingen en welke gevolgen de keuze van een bepaald stemmechanisme kan hebben. De discrete wiskunde die hierbij gebruikt wordt leidt tot een verrassende kritiek op veel gebruikte verkiezingssystemen. Uit de onmogelijkheidsstelling van Arrow blijkt echter dat het opstellen van goede voorkeurregels op essentiële moeilijkheden stuit.
