Het hebben van een diploma is tegenwoordig een vereiste voor een veel beroepen. Maar werkgevers klagen vaak dat onderwijsinstellingen hun studenten niet de juiste vaardigheden meegeven voor deze beroepen. Deze interactie tussen onderwijs en arbeidsmarkt is niet nieuw, maar voert terug naar de periode van industrialisatie. Nieuw technologieën vroegen toen om een diversifiëring van geschoolde krachten. Ruben Schalk onderzoekt in dit boek hoe onderwijs in deze periode aangepast werd aan de vraag om geschoolde werkkrachten. Hiermee biedt hij een alternatieve geschiedenis van het onderwijs; een die zich richt op daadwerkelijke scholing en arbeidspaden, in plaats van op onderwijsbeleid. In tegenstelling tot de verwachting was niet de centrale overheid, maar waren lokale gemeentes doorslaggevend in het voorzien in geschoolde arbeidskrachten tussen 1750 en 1920. Zij namen het voortouw in het oprichten en subsidiëren van nieuwe schooltypen, waardoor de inefficiëntie van scholing op de werkvloer omzeild werd.