Als je zou kunnen sterven van schuldgevoel, dan zou ik dood zijn. Zoals ook eigenlijk de bedoeling was.

Oudjaarsavond, San Francisco. Het feest van het jaar eindigt in een tragisch ongeluk. Cara overleeft het. Haar beste vriendin Georgina niet.
Negen maanden later besluit Cara's moeder dat een kostschool in de Zwitserse Alpen de nieuwe start is die haar rouwende dochter nodig heeft. Maar Cara weet dat het niks uitmaakt; Georgina is weg en niets zal haar terugbrengen.
Op haar nieuwe school weet niemand iets over Cara's verleden en ze is van plan dat zo te houden. Maar hoe ze ook haar best doet om afstand te bewaren, haar nieuwe vrienden breken de muur die ze zo zorgvuldig had opgebouwd langzaam af. Vooral de ongewone, oprechte Hector, die beter dan wie dan ook begrijpt hoe ze zich voelt. Hoe dichter Cara naar Hector toe groeit, hoe meer Georgina wegglijdt. Het leven omarmen betekent dat ze het verleden moet loslaten, maar Cara weet niet zeker of ze wel een tweede kans verdient.

'Een bekwaam, overtuigend verhaal dat intrigeert en dat je niet weg kunt leggen.' Sophie Kinsella, auteur van Niet te filmen
'Een aangrijpend en ontroerend verhaal over verdriet en schuldgevoel dat je in zijn greep houdt tot de laatste pagina. Ik hou van dit trieste, mooie, hoopvolle boek.' Kathleen Glasgow, auteur van Girl in Pieces
'Dit boek breekt je hart en geeft hoop aan degenen die rouwen om het verlies van een geliefde. Lezen hoe Cara langzaam haar hart laat ontdooien nadat het bevroren was door zo veel pijn was echt prachtig.' Akemi Dawn Bowman, auteur van Starfish and Summer Blue Bird
'Een aangrijpend verhaal over verdriet en schuld, hoop en genezing, tegen de achtergrond van een Zwitserse kostschool. Prachtig geschreven en zeer ontroerend.' Sophie Cameron, auteur van Out of the Blue