Van toezichthouders wordt steeds vaker verwacht dat ze informatie over hun toezicht en onder toezicht staande organisaties publiceren. Dat doen ze om burgers in staat te stellen keuzes te maken, om onder toezicht staande partijen te bewegen zich aan wet- en regelgeving te houden en om verantwoording af te leggen.
Een veel gehoord argument voor transparantie over toezicht is dat dit bijdraagt aan het vertrouwen. Maar draagt transparantie wel bij aan het winnen van het vertrouwen van burgers? En doet het afbreuk aan het vertrouwen in sectoren als de toezichthouder publiceert dat er veel mis is in de sector?
In Vergroot transparantie vertrouwen in het toezicht? krijgt de lezer aan de hand van kwalitatieve en kwantitatieve analyses een diepgaand inzicht in de effecten van uiteenlopende vormen van transparantie op het vertrouwen van burgers in drie toezichthouders en sectoren. Dit boek laat zien dat transparantie bijdraagt aan het vertrouwen in de toezichthouder, zonder dat het afbreuk doet aan vertrouwen in een sector, zelfs als er sprake is van ‘slecht nieuws’. Er zijn echter wel verschillen tussen toezichtsdomeinen, waardoor in een aantal situaties andere communicatiestrategieën juist passender zijn.
