Familieportretten verbeelden de schone schijn. Zo bewijst dit boek waarin Nederlandse familieportretten uit de 17de en 18de eeuw op nieuwe wijze worden belicht. Op het eerste gezicht lijken zij realistisch, maar dat blijkt lang niet altijd het geval. Op verzoek van hun opdrachtgevers maakten schilders zich geregeld schuldig aan ‘beeldmanipulatie’. Overleden personen zijn als levend afgebeeld en met een huwelijk of geboorte werden nieuwe familieleden bijgeschilderd. Na een flinke ruzie werden figuren net zo makkelijk ook weer gewist uit de voorstelling.
Met een kritische blik en jaren van onderzoek laten de auteurs zien dat zelfs in de portretkunst, het ogenschijnlijk meest waarheidsgetrouwe genre in de beeldende kunst, de waarheid niet altijd even nauw wordt genomen. De mooiste verhalen komen aan het licht. Verhalen over perfecte huwelijken en verboden liefdes. Over de plotselinge dood en de vreugde van nieuw leven. Over het lief en leed van het familiebestaan.
