In Het teruggevonden kind reflecteert Eric de Kuyper op het kind-zijn. Zijn gedachten en overwegingen kunnen worden gezien als een belangrijke toevoeging aan zijn vijfdelige autobiografie van de kinderjaren. Hij roept niet alleen herinneringen aan de eigen kinderjaren op, maar spreekt ook over het herinneren zelf, in het bijzonder over het plezier van het schrijven over de eigen kinderjaren en de valkuilen die zich daarbij voordoen.
Op zijn karakteristieke losse manier leest Eric de Kuyper het werk van Marcel Proust, ‘die als eeuwig kind de wereld van de volwassenen probeert te vatten’. Met Walter Benjamin en Roland Barthes verkent hij thema’s als flaneren en slapen. In een uitgebreid essay staat hij stil bij de wijze waarop de kinderjaren worden beschreven in autobiografieën of romans van klassieke en hedendaagse auteurs, onder wie Stendhal, Jules Renard, Simenon, Imre Kertész en anderen.
Het gaat in dit boek evenzeer om lezen als om schrijven. Het schrijfplezier ligt in het verlengde van het leesgenot. De eigen wereld van het kind, die allesbehalve een paradijs is, blijkt een bijzondere uitdaging te vormen voor schrijvers die het onderwerp aandurven.
Na zijn vijfdelige autobiografie van de kinderjaren en het boek Kinders breidt Eric de Kuyper zijn reflectie over het kind-zijn, het schrijven en het lezen uit met aanstekelijk geflaneer door kinderland.
Over de auteur(s):
Eric de Kuyper (Brussel, 1942) was werkzaam als presentator bij de BRT, als docent Film en opvoerings-kunsten aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen en als onderdirecteur van het Filmmuseum in Amsterdam. Hij publiceerde talloze artikelen en boeken over opvoeringskunsten. Sinds de publicatie van Aan Zee (1988) bouwt hij gestaag aan een literair oeuvre, waarvan zijn vijfdelige autobiografie In de zon, uit de schaduw het centrum vormt.
