Dit is het eerste deel van de Homeros-trilogie. Deel II is de Ilias en deel III bevat de Atlantische theorie over de homerische bronstijd. Deze vertaling van de Odyssee is de eerste die breekt met de traditie die de zwerftochten van Odysseus op de Middellandse Zee situeert. De afstanden, de havens en koersen die door Homeros worden genoemd zijn alleen op de Atlantische Oceaan logisch te plaatsen. Zijn nautische aanwijzingen vormen een soort “pilot” voor de zeevaarders van de bronstijd rond 1200 v.C. Nog belangrijker is het inwijdingsverhaal, dat de diepere bodem van het gehele werk vormt. De piraat Odysseus, die er niet voor terugdeinst vrouwen en kinderen te roven, wordt door de hoogste godinnen Kirke en Kalypso ingewijd in de religie van de wedergeboorte en transformeert via talrijke beproevingen in de gewijde koning die afrekent met de niet-ingewijde troonpretendenten van Ithaka. De aantekeningen bij de tekst geven een beknopt idee van de Atlantische theorieën van De Grave, Cailleux en Wilkens e.a. Het besef van de meervoudige gelaagdheid en de Atlantische setting geeft een ongekende diepgang aan het lezen van de Odyssee.
