We voelen allen de dreiging die boven de wereld hangt. Een vrees voor volledige vernietiging en een besef van immense onmacht kunnen ons verlammen. Is in zo'n situatie de boodschap van het evangelie nog een lichtpunt? En hoe die boodschap aan de man brengen? Een begin van antwoord op die vragen kun je vinden bij de woestijnvaders of bij de monniken en monialen uit de eerste eeuwen van het christendom. Woestijn, stilte en onophoudend gebed zijn de hoofdgedachten van deze spiritualiteit. Doet deze spiritualiteit ons niet de ogen sluiten voor de afschuwelijke werkelijkheden van onze tijd? Helemaal niet. Integendeel, de woestijn is het middel om niet in de greep van deze wereld te geraken maar om ons bestaan te laten leiden door de nieuwe geest de geest van Christus. De stilte behoedt ons voor een verstikking door de veelheid van woorden ze leert ons het Woord van God te verkondigen. Ten slotte schenkt het onophoudend gebed aan de woestijn en de stilte hun volle betekenis.
